Kolano to złożony staw, który utrzymuje większą część naszego ciężaru i umożliwia mobilność. Łąkotki to struktury chrzęstne zlokalizowane wewnątrz kolana, które odgrywają zasadniczą rolę w jego stabilności i amortyzacji. Uszkodzenie łąkotki może nastąpić w wyniku urazu lub w wyniku naturalnego zużycia związanego z wiekiem.
Kiedy uraz łąkotki powoduje ból, obrzęk lub niestabilność kolana, konieczna może być operacja, aby naprawić uszkodzenie i przywrócić normalne funkcjonowanie tego stawu. W tym artykule przedstawiamy kompleksowy przegląd operacji łąkotki, dzięki czemu możesz zrozumieć różne procedury, proces pooperacyjny, ryzyko i oczekiwane rezultaty.
Chirurgia łąkotki: na czym polega?
Chirurgia łąkotki ma na celu leczenie problemów spowodowanych rozdarciem lub nieprawidłowym zużyciem dwóch chrzęstnych krążków znajdujących się pomiędzy kością udową (kość udowa) a piszczelową (kość podudzia). Zabieg ten zazwyczaj wykonuje się artroskopowo, to znaczy przy użyciu aparatu i małych instrumentów wprowadzanych przez małe nacięcia wykonane wokół kolana.
Wybór postępowania zależy przede wszystkim od charakteru i rozległości uszkodzenia łąkotki, a także wieku pacjenta, jego aktywności i celów. Dwie główne opcje to:
- Szew łąkotki
- Meniscektomia
Szew łąkotki
Szycie łąkotki polega na naprawie uszkodzonej tkanki chrzęstnej poprzez zszycie podartych krawędzi. Technika ta jest na ogół preferowana, gdy łza znajduje się w obszarze dobrze unaczynionym (tj. bogatym w naczynia krwionośne), co sprzyja dobremu gojeniu. Naprawa szwów często zapewnia całkowity powrót do zdrowia i zachowanie funkcji łąkotki w większym stopniu niż meniscektomia.
Meniscektomia
Meniscektomia polega na usunięciu całości lub części uszkodzonej łąkotki w celu złagodzenia bolesnych objawów i poprawy funkcji stawów. Opcja ta jest powszechnie brana pod uwagę, gdy rozdarcie znajduje się w obszarze słabo unaczynionym (a przez to mniej sprzyjającym gojeniu) lub jeśli jest zbyt rozległe, aby można było je naprawić szwem.
Rehabilitacja pooperacyjna
Rehabilitacja po operacji łąkotki jest niezbędna, aby odzyskać prawidłową funkcję stawu kolanowego i zapobiec powikłaniom. Program rehabilitacji będzie zależał od wykonanego zabiegu, ale ogólnie obejmuje:
- Ćwiczenia wzmacniające mięśnie wspierające staw kolanowy
- Zakres ćwiczeń ruchowych poprawiających elastyczność i równowagę
- Używanie szyny lub bandaża uciskowego w celu kontrolowania obrzęku i ochrony kolana podczas gojenia
- Stopniowy powrót do codziennych zajęć i uprawiania sportu zgodnie z zaleceniami lekarza.
Ryzyko i powikłania specyficzne dla tej procedury
Jak każdy zabieg chirurgiczny, chirurgia łąkotki niesie ze sobą ryzyko. Powikłania specyficzne dla tej operacji mogą obejmować:
- Infekcja
- Nadmierne krwawienie lub krwiak (gromadzenie się krwi w stawie)
- Uszkodzenie nerwów lub naczyń krwionośnych wokół kolana
- Nawrót uszkodzenia łąkotki lub brak gojenia
Należy jednak podkreślić, że powikłania te są rzadkie i że artroskopię uważa się za technikę małoinwazyjną o niskim wskaźniku powikłań.
Oczekiwane rezultaty po operacji
Wyniki operacji łąkotki zależą od kilku czynników, m.in. od charakteru i stopnia uszkodzenia łąkotki, wykonanego zabiegu oraz jakości rehabilitacji. Ogólnie rzecz biorąc, pacjenci mogą oczekiwać:
- Zmniejszenie lub ustąpienie bólu
- Poprawiona stabilność kolana
- Stopniowy powrót do codziennych zajęć i sportu.
Należy jednak pamiętać, że po tej procedurze u niektórych pacjentów może wystąpić niewielkie ograniczenie zakresu ruchu lub wczesna choroba zwyrodnieniowa stawów.
Inne rodzaje operacji kolana wykonywane przez dr Paillarda
Chociaż artykuł ten skupia się na chirurgii łąkotki, warto wspomnieć o innych powszechnych zabiegach na kolanie wykonywanych przez dr Paillarda:
- Ligamentoplastyka: rekonstrukcja więzadeł krzyżowych przednich (ACL) lub więzadeł krzyżowych tylnych (LCP)
- Osteotomia kości piszczelowej: modyfikacja ustawienia kości w celu złagodzenia bolesnych objawów związanych z chorobą zwyrodnieniową stawów
Aby dowiedzieć się więcej na temat tych innych interwencji, nie wahaj się skonsultować ze swoim lekarzem pierwszego kontaktu lub specjalistą ortopedą.
